TERUG

Tijdens mijn afbouwproces wilde ik niets anders dan huilen, pizza eten en cavia’s knuffelen

July 2021

 /

Zelfontwikkeling

By: Grace&Us

S

Schrijfster Marianne ter Mors is 34 als haar leven compleet op zijn kop staat. Ze heeft een burn-out en deelt een huis met iemand die ook psychische klachten heeft. De situatie loopt zo uit de hand dat Marianne maar één uitweg ziet: aan de antidepressiva. Anderhalf jaar later is haar leven weer in balans en wil ze graag stoppen met haar medicatie. Maar hoe doe je dat? En wat staat je wachten? Ze zoekt naar informatie, maar vindt niks. Dus besluit ze haar proces als brandstof ze gebruiken voor een boek. Speciaal voor Grace and Us deelt ze haar belangrijkste inzichten.

“Ik verloor in een paar maanden 4 mensen die me enorm dierbaar waren. Toen ik ook nog ging verhuizen, scheiden en dus weer verhuizen én nog moest afstuderen, was het op. Leven werd voor mij overleven. En doordat ik als gescheiden vrouw voor mezelf moest zorgen, had ik geen tijd om al die ellende een plek te geven.

Toen ik een paar jaar later mijn leven weer op orde had; ik had een leuke vriend, een goedlopend bedrijf en ik huurde een schattig huisje, stortte ik in. Het begon met slechter slapen wat uiteindelijk resulteerde in een fikse burn-out.

Het toeval wilde dat mijn buurman van wie ik het achterhuis huurde, óók psychisch met zichzelf in de knoop zat
Ik sliep al slecht, was overgevoelig voor prikkels en toen begon hij ook nog eens
’s nachts door het huis te spoken. In een huis uit de 18e eeuw wat super gehorig is en krakende vloeren heeft, was dat de druppel die mijn emmer deed overlopen. Ik kwam helemaal niet meer tot rust en kon alleen maar huilen.

Ik was al een keer eerder bij de huisarts geweest, die zei direct: ‘Je hebt een angststoornis en moet aan de antidepressiva.’ Nou heb ik al moeite met een paracetamolletje slikken, dus sleurde ik die beste man bijna over zijn desk: ‘Ik ben toch niet gék ofzo?’ Maar nu ik alleen nog maar kon huilen, smeekte ik om pillen.

De antidepressiva hielp, het gaf me de kracht om de ongezonde situatie waar ik in zat de rug te keren
De situatie thuis was zo bizar, dat ik op een gegeven moment dacht: ik wil hier geen seconde langer blijven. Ik huurde een huisje in de natuur en kwam tot rust. Kort daarop vonden mijn vriend en ik een huis en was er weer rust in mijn leven. Dan komt voor het eerst de vraag boven: wil je niet stoppen met je medicatie? Ondanks dat het me zeker heeft geholpen, blijft het wel troep en wilde ik er weer vanaf. Alleen hoe doe je zoiets en nog veel belangrijker; wat staat je te wachten?

Dus, praktisch als ik ben, googelde ik ‘stoppen met antidepressiva’. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen. Het ene verhaal was nog dramatischer dan het andere. Nergens vond ik een handleiding, een bemoedigend ervaringsverhaal, een soort ‘how to’. En ja, dan ben je schrijver, dus besloot ik dat handboek zelf te schrijven. Te onderzoeken met behulp van artsen, wetenschappers, ervaringsdeskundigen hoe je zo makkelijk mogelijk door dit proces heen komt.

Mijn afbouwproces was inderdaad niet makkelijk
Ik had last van hallucinaties, ik sliep slecht, ik voelde me angstig en heb drie weken op de bank liggen huilen. Ik wilde niets anders dan cavia’s knuffelen, pizza eten en nog meer huilen. Toen ik eenmaal afgebouwd had en dieper in de materie dook, ontdekte ik dat ik véél te snel had afgebouwd. Ik volgde namelijk braaf het advies van de huisarts: breek je pilletje en bouw per halfje af.

Dat was in mijn geval met 25 mg per keer. Maar elke keer met een halfje minderen geeft je brein een enorme optater. Met alle gevolgen van dien: huilen en angst. Ik heb zelfs een keer een diepe doodswens ervaren terwijl ik nooit last had van depressieve klachten. Dat kan te snel afbouwen met je brein doen.

Een wetenschapper die ik interviewde voor mijn boek vertelde over taperingstrips
Een taperingstrip is een strip met 30 zakjes (een maand), waarbij je je medicatie per gram kunt afbouwen. Dat is nog eens iets anders dan 25 mg per keer! Je gaat zo snel of zo langzaam als je eigen proces toelaat. Het enige nadeel is dat deze strips niet vergoed worden. En, bij veel zorgverleners is deze mogelijkheid niet bekend. Mijn huisarts had nog nooit van deze strips gehoord.

Als ik tijdens mijn afbouwproces had geweten van deze strips, had me dat een hoop paniek en tranen gescheeld. Ik krijg heel vaak de vraag: wat zou je met de kennis de je nu hebt anders doen? Hieronder vind je mijn 5 belangrijkste inzichten.

Tip 1: Zoek een coach of psycholoog die je proces begeleidt
Tijdens het afbouwen kunnen er allerlei onverwerkte emoties bovenkomen. Het is dan superfijn als een objectief iemand die jouw situatie goed kent je kan begeleiden in dit proces.

Tip 2: Ga naar je huisarts
Er is natuurlijk veel kritiek dat huisartsen te snel voorschrijven. Alleen blijft het wel de medisch professional in de buurt met veel ervaring met deze materie. Doe afbouwen nooit alleen.

Tip 3: Bereid je afbouwproces goed voor
Ga je verhuizen of heb je een nieuwe baan? Wacht dan nog even met afbouwen. Doe het liever in een periode waarin geen spannende dingen gepland staan. En: kies een seizoen waarin je je prettig voelt. De slagregens in de herfst doen minder voor je dan schattige lammetjes in de lente.

Tip 4: Doe het rustig aan
Snel afbouwen betekent veel onttrekkingsverschijnselen. Deze kunnen zo heftig zijn dat je ervan overtuigd bent dat de klachten waarvoor je aan de medicatie bent gegaan terug zijn. 9 van de 10 keer is dat echter niet het geval. Neem je tijd, dan geef je je hersenen de kans om telkens weer een nieuwe status quo te bereiken.

Tip 5: Praat erover met je omgeving
Open zijn over mentale problemen is spannend. Toch haalt het enorm veel druk van de ketel als je gewoon vertelt hoe het zit. Want echt, iedereen heeft wat. Sinds ik open mijn verhaal deel, ontvang ik niet alleen veel steun, ik hoor vooral eerlijke verhalen over hoe zwaar het soms kan zijn om mens te zijn.

Denk je over minderen met je medicatie of zelfs helemaal afbouwen? Weet dat je het kunt!
En, dat je zodra je helemaal gestopt bent, nog steeds weleens last hebt van je klachten. Dat is normaal en niks om je zorgen over te maken. Het probleem is vaak dat je gaat vechten tegen je angst of je depressieve gevoelens. De kunst is om op elk moment te durven voelen wat je voelt. “Ja” zeggen tegen wat er ook op je pad komt.”

Wil je meer weten over Marianne en haar boek “Stoppen met antidepressiva”?
Neem dan een kijkje op haar platform www.transformeerjeangst.nl

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deel dit verhaal

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Schrijf je in voor de webinar Grace&Us x Brigitte van der Wielen op dinsdag 19 september om 20.00 uur. 

NIEUWSBRIEF

Blijf op de hoogte

Door deel te nemen ga je akkoord met het ontvangen van e-mail marketing van Grace&Us naar het ingevulde e-mail adres.