TERUG

Sheila genas van borstkanker maar werd ziek van de behandeling

January 2021

 / Grace&Us 17

Sheila

By: Grace&Us, Images by Sheila van der Meeren

J

Je wilt blij zijn omdat je genezen bent. Maar stilletjes werd duidelijk dat Sheila borstkanker te boven was gekomen maar ziek was geworden van het behandeltraject. Nu pleit ze vooral voor meer voorlichting zodra de diagnose gesteld wordt. Ze wil vrouwen bewust maken meer betrokken te zijn bij het behandeltraject en zelf beslissingen te nemen. Geen overhaaste keuzes te maken, maar vooral goede afwegingen te maken voor de lange termijn. Kortgeleden verscheen haar boek waarmee ze vrouwen wil inspireren. Ze deed dit onder haar pseudoniem Iris Lemeare via het platform Stichting Supervrouw.

"Je wilt blij zijn omdat je genezen bent."

Op 1 juni 2018 krijgt Sheila het vervelende bericht dat ze borstkanker heeft. Veel te gehaast stort ze zich in het behandeltraject. Vooral omdat het agressief was moest ze snel met de behandelingen starten.

Het is nu 2 jaar geleden en ze is net terug van haar indrukwekkende reis naar Mexico voor de 5-daagse stamcelbehandeling voor het verminderen van de restklachten, wat haar leven weer kwaliteit geeft. Ze merkt dat nu al, een maand na de behandeling. “Ik ben zo blij dat ik heb doorgezet, ondanks alle tegenslagen die Corona met zich meebracht. Het is alle inspanning waard geweest.” “Ja, ik ben ook wel trots dat ik dit als eerste Nederlandse gedaan heb en een voorbeeld kan zijn voor anderen”. Kortgeleden is haar boek, Fuck ik heb kanker, uitgekomen. Daarin neemt ze de lezer op een luchtige manier mee door de reis van haar behandeltraject van de afgelopen twee jaar. Sheila (toen 43 jr) leidt een druk leven, als alleenstaande moeder met twee opgroeiende kinderen en een eigen recruitmentbureau. Haar behandeltraject bestaat uit zes maanden chemo, een jaar immunotherapie, een besparende operatie aan borst en lymfe en bestraling.

“Genezen van het één maar opgezadeld met veel restklachten.”

“Het gaat geleidelijk aan, ik leverde steeds meer en meer in. Ik hield me groot, want ik was genezen. Tot ik echt merkte dat het niet goed met me ging. In het ziekenhuis zei de verpleger na de laatste immuno; “Nu gaat je herstel beginnen”. Ik wilde weer gaan opbouwen. Leuke dingen met de kinderen doen, genieten. In plaats daarvan kreeg ik steeds meer last. Slapen zonder medicatie ging niet meer. Veel bestralingspijn in mijn schouder, cognitieve problemen, verzuring van armen en benen, brandende en pijnlijke voeten, vocht in de benen, hoofdpijn en het voortdurend koud hebben om maar eens wat op te noemen (ik zou het laatste weglaten..). Het lijstje werd steeds langer. Mijn dochter zei met regelmaat dat ze wilde dat ik weer de mama werd zoals ik was voordat ik ziek werd. “Ja, dat wilde ik ook. En begon daar zo nu en dan aan te twijfelen of dat nog wel mogelijk was. Het overviel me ook dat ik met zoveel restklachten bleef zitten en was daar niet op voorbereid.”

Sheila vindt een bondgenoot in het schrijven. Ze gaat door met haar zoektocht, leest er veel over en ondergaat zuurstof therapie en acupunctuur voor vermindering van haar restklachten. Stukje bij beetje wordt het voor haar helder dat er een behoorlijke groep vrouwen met borstkanker is en dat de restklachten geen uitzondering zijn. Voorlichting en verspreiden van kennis zijn zò belangrijk. Het valt haar ook op dat er in ziekenhuizen verschillende behandeltrajecten zijn voor dezelfde typen borstkanker. Je moet ook maar het geluk hebben dat de oncoloog die je behandelend arts is, van de nieuwste technieken op de hoogte is, aldus Sheila. Ze voelt een missie om vrouwen bewust te maken in de keuzes die ze hebben en richt Stichting Supervrouw op.

Dan komt Sheila in contact met een behandelmethode op basis van stamcellen. Ze leest verhalen en bekijkt video’s van patiënten die grote vooruitgang hebben geboekt door stamceltherapie. Het is bijna te mooi om waar te zijn en het lijkt voor haar niet weggelegd. “Hoe ga ik dat betalen?” Daar is het idee ontstaan om door het uitgeven van haar boek het bedrag bij elkaar te krijgen.

“Corona gooit roet in het eten.”

Dan is het maart 2020, het boek is net in de pre-order gegaan, de eerste boeken zijn verkocht en dan valt alles stil. “Ik wist het even niet meer, het voelde bijna hetzelfde als toen ik de diagnose kreeg. Gewoon vette pech!” Toch geeft Sheila niet op. Dat haar recruitmentbureau even stil ligt geeft haar de ruimte om creatief te zijn. Zo lukt het haar toch om het bedrag bij elkaar te krijgen. In juni kan ze samen met haar zoon en dochter naar Mexico afreizen voor de stamceltherapie. Het luchtruim is naar die bestemming open gebleven. En met de nodige voorzorgsmaatregelen gaan ze naar de kliniek. Sheila ontvangt verschillende infusen met stamcellen en een specifieke behandeling voor de cognitieve klachten. Ondertussen worden de kinderen fijn opgevangen door de kliniek.

Een maand na de behandeling merkt Sheila de verbeteringen en vorderingen die ze maakt. “Ik kan langer wakker blijven, dat is voor de oudste vooral heel fijn. Ik heb praktisch geen hoofdpijn meer en veel meer energie. Ook mijn slaapmedicatie ben ik aan het afbouwen. En sinds ik terug ben heb ik geen fysiobehandelingen hoeven ondergaan, simpelweg omdat ik geen acute pijn meer heb. Het is bizar dat ik me binnen een maand veel beter voel. Wat ben ik dankbaar.”

“Mijn wens is vooral dat je als patiënt betrokken wordt bij je diagnose.”

Toen ik bij de oncoloog kwam had hij al een behandelplan. Het was geen overleg over de opties, er was maar één optie. Als patiënt dacht ik; “Ik moet dit doen anders ga ik dood”, maar in feite was dat niet zo. Het was wel levensbedreigend maar er waren meer opties. Die zijn nooit met mij gedeeld. Dat je geen fijne medicijnen moet gaan innemen is helder. Maar daarbinnen zijn nuances en verschillende opties, die had ik willen weten. Voeding is zeker een belangrijk onderdeel en daarin is men erg conventioneel. Als patiënt moet je het zelf maar uitzoeken. Met mijn boek wil ik een lans breken in de onwetendheid bij patiënten die enkel opvolgen wat er gezegd wordt.

Inmiddels zijn er 6 maanden verstreken en heeft Sheila in Nederland een nabehandeling van de stamceltherapie in Mexico ondergaan. We kunnen wel spreken van een wonderbaarlijke vooruitgang. Bijna alle restklachten zijn genezen. Doordat ze nu grotendeels is genezen, is er ruimte gekomen om Stichting Supervrouw verder vorm te geven.

“Vrouwen helpen met borstkanker.”

“Op dit moment geven we vrouwen die diagnose borstkanker hebben gekregen gratis een verwenbehandeling bij een schoonheidssalon. Dit is namelijk één van de eerste dingen waar je als vrouw mee stopt als je ziek bent. Mijn ultieme droom is vrouwen een stamcelbehandeling geven die het nodig hebben, maar niet kunnen betalen. Daar is veel geld voor nodig.”

Wil je nu meer te weten komen over stamceltherapie? Bekijk dan deze twee video’s.

Stamcelbehandeling Mexico: 
https://www.youtube.com/watch?v=HjtWc8wT3og&t=2s

Stamcelbehandeling Nederland: 
https://www.youtube.com/watch?v=Ui5iJDRTFQs

Het boek is te koop via:
https://www.supervrouw.com/product/f-ik-heb-kanker/

Wil je doneren aan de Stichting dan kan dat hier: https://www.supervrouw.com/product/doneren/

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deel dit verhaal

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Schrijf je in voor de webinar Grace&Us x Brigitte van der Wielen op dinsdag 19 september om 20.00 uur. 

NIEUWSBRIEF

Blijf op de hoogte

Door deel te nemen ga je akkoord met het ontvangen van e-mail marketing van Grace&Us naar het ingevulde e-mail adres.