TERUG

Opvoeden, het is een bumpy ride. Ik zou niets liever willen!

October 2020

 /

Ouderschap

By: Grace&Us

B

Breng hem maar drie weken bij mij. Dan is het zo over!
Pardon? Kritiek hebben op de opvoeding van een andere opvoeder. Of ook niet ongebruikelijk, kritiek hebben op de opvoeding van een ander. Het is een hot item, (ver)oordelen. We doen het allemaal. We zijn allemaal de beste opvoeders. Onze manier is de heilige graal. Als elke opvoeder het zo zou doen als wij, zouden alle kinderen….Zouden alle kinderen wat? Het ‘beter’ doen? Ammehoela!

Ik heb er drie. Van mezelf. En nog vier. Zo nu en dan te leen. Drie om groot te brengen volgens onze idealen. De andere vier hebben eigen ouders om dat te doen. Daar zal ik me geenszins mee bemoeien. Aan mij om die vier liefde te geven. Meer niet. Opvoeden laat ik aan de ouders over. Maar niet de opvoeding van mijn kinderen. Die is van mij.

Over onze (vader één en vader twee) opvoeding of het gebrek eraan is al veel gezegd en gezwegen.

Deze keer ging het om het taalgebruik van zoonlief. Hij had een nogal meisjesonvriendelijk woord geroepen naar de dochter van beterweter. Zoonlief is nogal gevoelig voor taal. Als straattaal of slang een vak zou zijn, zou zoonlief daar absoluut in uitblinken. Ik ziet het als talent. Hij moet alleen nog wel leren wanneer je welke woorden gebruikt en tegen wie. Sowieso mogen we in ons huis alleen woorden gebruiken die we ook kunnen spellen. Aan die afspraak had hij zich keurig gehouden. Het lelijke woord kon hij perfect spellen.

De juf die het hele tafereel had gadegeslagen loste het met beide op. Ze legde uit dat het woord in deze context niet gebruikt wordt. Ook besprak ze het gevoel van het meisje in kwestie. Het woord kwetste haar. Zoonlief weer iets geleerd over het gevoel van een ander. Het meisje in kwestie en zoonlief lagen alweer samen op de bank te Netflixen (als dat toch ook een schoolvak zou zijn). Beterweter vond het echter niet genoeg. Beterweter vond dat wij, de ouders van dit product, nóg een keer met hem moesten praten en hem nóg een straf zouden moeten geven voor het delict. Beterweter vond ook dat zoonlief het beter zou doen als hij drie weken bij beterweter in huis zou wonen. Dan zou zoonlief wel een toontje lager zingen, aldus beterweter. Ha. Ik zou hopen dat beterweter na die drie weken met mijn prachtige zoon een toontje lager…of hoger zingt. Mij om het even.

Nou vind ik in alle gevallen waar een oplossing voor moet komen, één is genoeg. Dus ook inzake lelijk woord, goed gespeld, op verkeerd moment, tegen verkeerde meisje.

Zoon is aangesproken op zijn taalgebruik en het effect ervan. Klaar. Ik geloof niet in dubbel straffen. Ik geloof überhaupt niet in straf. Dat leert een kind geen empathie ontwikkelen, maar het leert hem straf te ontwijken. En ontwijken, laat zoonlief daar nou een kampioen in zijn.

Niet het doel van onze opvoeding. En dat mogen wij dus zelf weten. Net als beterweter. Die mag straffen zo vaak hij denkt dat nodig is en op zijn eigen manier. Er is geen goed of fout. Het gaat over verschillende opvoedstijlen. Wat een illusie en arrogantie is dat van andere ouders. Of van anderen. Denken dat je het beter kan. Dus vinden dat het kind in kwestie niet goed is. Of de ouders. Ik ga uit van de goede bedoeling van elke ouder. En van elke ander. Ouders kennen hun eigen kind het best. En het langst ook trouwens.

Hoe anders ging dat op de dag dat zoon vijf euro had gepakt uit de la van zijn liefste juf. Zij drukte me op het hart het er niet, nee nooit, meer over te hebben met hem. Zij had het immers al met zoonlief opgelost. Ze zei ‘wees blij dat hij het bij mij doet, nu zal hij dat nooit meer doen’.

Dat is me niet gelukt, het er nooit meer over hebben. Ik gebruik het nog vaak als voorbeeld. Zoonlief hoort het dus even zo vaak aan. Dat is dan zijn straf. Dat zijn moeder alle gebeurtenissen en evenementen rondom zijn groter, sterker en wijzer worden, zo vaak ze kan gebruikt om andere ouders gerust te stellen. Het komt goed. Het komt altijd goed. Dat diepe vertrouwen heb ik altijd. Zo lang je het maar goed bedoelt met je kind. Dat wel. Want één ding hebben we gemeen. We doen allemáál maar wat.

Opvoeden, het is een bumpy ride. Ik zou niets liever willen!
Dus deze is voor mijn habibi.
Lobi van mama, challas voor nu.

Joy Ellen Bos, Mentor On a Mission (MOM)
Joy Ellen is een liefdevolle, ruimdenkende, inspirerende, aanmoedigende, empathische en ondernemende moeder. Met gelukkigerwijs genoeg moed en een open vizier tackelt ze elke volgende beproeving op haar pad en dat van haar kinderen. Ze vergeeft, vertrouwt en wat haar betreft zijn nieuwe kansen nooit op. Ze weet zelf nog al te goed hoe het was om die broodnodige nieuwe kansen niet altijd te krijgen. Als kind zocht ze al naar grenzen. En nog steeds is dat randje heel aantrekkelijk. Al laat ze die van haarzelf nog regelmatig overgaan door mensen buiten haar gezinsbubbel.

“Ik ben ook maar een moeder”

Vandaar haar voeling voor onbegrepen kinderen. Vandaar de behoefte om het veilig te maken voor álle kinderen om te vallen en weer op te staan. En daarvoor heeft een kind minimaal één volwassene nodig. Die hem even vasthoudt, die hem het vertrouwen geeft en hem weer loslaat. Een volwassene die nooit het vertrouwen verliest in een kind. Eén veilige haven is genoeg voor een kind om te vertrouwen op zijn eigen gevoel en groei.

“Niet zo serieus. Het gaat niet over jou. Als je dat eenmaal doorhebt kun je weer ontspannen moederen”

Sinds kort inspireert zij juffen en meesters tijdens workshops. Zoals zij dat ook doet voor de mentoren binnen haar organisaties Enjoy! Kinderopvang en Enjoy! Learning. Ze laat hen ervaren hoe het is als je met open blik naar kinderen kijkt. Ze laat hen inzien dat het gedrag van een kind nooit over hen gaat. Maar over het kind zelf. Het kind heeft hen nodig.

Ondernemer, partner, moeder, vriendin… Joy Ellen is voor mij een voorbeeldvriendin. Eentje die heel veel ballen in de lucht kan houden, haar eigen pad kiest, hobbels neemt zoals ze zijn en daarna nog sterker, overtuigender en krachtiger is. Wij leren van elkaar : ) Ik van haar het fladderen en loslaten en zij van mij het recht door zee gaan en structuur… Joy Ellen is echt een wereldwijf!! Xx Anouk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deel dit verhaal

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Schrijf je in voor de webinar Grace&Us x Brigitte van der Wielen op dinsdag 19 september om 20.00 uur. 

NIEUWSBRIEF

Blijf op de hoogte

Door deel te nemen ga je akkoord met het ontvangen van e-mail marketing van Grace&Us naar het ingevulde e-mail adres.