/
By: Grace&Us
I
“Ik moet je wat vertellen.”
De man die tegenover je zit, kijkt op een manier zoals je niet eerder hebt gezien.
Je merkt dat je hart sneller gaat kloppen en je oksels klotsen.
De dader van deze opkomende ‘doodsangst’ zit tegenover je.
Het is jouw eigen man.
De vader van jouw kinderen.
De man met wie je alles hebt gedeeld.
Een rijke geschiedenis met heel veel toekomst.
Of?
En nu wil hij je wat gaan vertellen.
Iets waarvan je weet dat je het niet wilt horen.
Sterker: de zojuist door hem uitgesproken boodschap is gevallen maar niet binnengekomen.
Afscheid nemen bestaat niet: jouw motto vanaf het moment dat je met hem in het huwelijksbootje stapte.
Dat is dan ook precies wat hier niet gaat gebeuren.
Afscheid? Nooit.
Nu was loslaten sowieso al niet je sterkste punt.
Dat merkte je al vanaf de geboorte van de kinderen.
Zij zijn je ALLES.
Jij zorgt voor ze en dat zal nooit anders zijn. Wat er ook gebeurt.
Maar wat gebeurt er nu eigenlijk?
Heeft hij echt gezegd te willen scheiden?
Van jou?
Daar gaat meneer spijt van krijgen.
De wraak spuit omhoog vanuit je diepste krochten.
“Wraak is een luie manier van rouwen.”
Deze zin beklijfde me toen ik de Zweedse serie “Stockholm Requiem” keek.
Wat zoveel betekent als dat loslaten geen optie is en acceptatie slechts toebehoord aan de boodschapper van het slechte nieuws.
Die vanaf dat ogenblik als “dader van alle leed” zal worden gezien.
Zolang er geen ruimte voor acceptatie komt manifesteert de wraak zich op alle fronten.
De brug van het “gezinskasteel” wordt stevig opgetrokken. En “vadervijand” moet vanaf nu met alle middelen buiten de vesting gehouden worden.
Het “moederschild” wordt aangetrokken. En krijgt de functie om de kinderen te mobiliseren tot kindsoldaten die mee moeten vechten om de “vadervijand” te lijf te gaan.
Bovenstaande schets is geen uitzondering.
In steeds meer gevallen bij echtscheiding is dit de nieuwe werkelijkheid.
Het gebroken meisjeshart domineert het moederhart.
Waardoor een ooit onbaatzuchtige moeder verandert in een vechtend vrouwwijf.
Die hun beider kinderen inzet als meestrijdende mini volwassenen.
Ofwel: ze worden de matties van Mama.
Een verlaten vrouw wordt ook weleens een gevaarlijke vrouw genoemd.
Uiteraard geldt dit niet voor iedere vrouw of elke echtscheiding.
Toch zien we steeds meer wraakzuchtige moeders en daarom steeds meer kinderen die vaderloos opgroeien.
Door hun razernij en wanhoop komen deze moeders niet tot een rouwproces maar blijven ze hangen in een bittere oorlog die jarenlang voortsleept.
De remedie is simpel maar hoogst ingewikkeld.
Pas bij het aanvaarden van de feiten krijgt rouw de ruimte die nu eenmaal nodig is.
Pas dan treedt verwerking in. En ziet moeder in dat bij een echtscheiding altijd twee spelers in het spel zijn. Die allebei evenveel hebben bijgedragen aan de scheiding, bewust of onbewust, openlijk of stilzwijgend.
Mama’s wraak beschadigt kinderen voor de rest van hun leven.
Vaders zijn onmisbaar voor een positieve groei naar hun volwassenheid.
Note:
Duizenden kinderen verliezen na een scheiding het contact met een ouder. Een schadelijke situatie.
Tussen de 30.000 en 35.000 echtparen en nog eens duizenden ongehuwde stellen gaan jaarlijks uit elkaar. Zo’n vijf- tot zevenduizend kinderen komen ernstig in de knel omdat het hun gescheiden ouders niet lukt goede afspraken over de omgang te maken. In extreme gevallen kan het komen tot ouderverstoting, waarbij een kind een van de ouders, vaak de vader, niet meer ziet. Ouderverstoting komt steeds vaker voor in Nederland.
Bron: NRC 20 februari 2021
Meta Herman de Groot (1975) is zelf moeder van een zoon van inmiddels 21 jaar. Van oorsprong is zij zangeres, met eigen songs en een eigen band. Ze startte tegelijkertijd met Lady Gaga, alleen ging het met een van de twee wat sneller dan de ander. Daarna sprong ze in het bedrijfsleven als adviseur in de marketingcommunicatie. Hoewel ze het werk leuk vond, was het niet bevredigend. Ergens in haar achterhoofd zat nog de wens om kinderpsycholoog te worden. Die ging ze achterna. Verschillende trainingen en binnen- en buitenland en vier jaar studeren voor psychosociaal therapeut en kindertherapeut maakten haar wens werkelijkheid. In 2012 startte ze haar eigen praktijk als therapeut op het gebied van relaties, ouderschap en persoonlijke ontwikkeling. Nu is ze zo’n duizend sessies verder, met cliënten in verschillende landen. Haar motto? Het verleden heeft invloed op het heden, maar jij hebt invloed op de toekomst.
Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.
© GRACE&US 2023
This site uses functional cookies and external scripts to improve your experience.
Schrijf je in voor de webinar Grace&Us x Brigitte van der Wielen op dinsdag 19 september om 20.00 uur.
Door deel te nemen ga je akkoord met het ontvangen van e-mail marketing van Grace&Us naar het ingevulde e-mail adres.