/ Grace&Us 19
By: Grace&Us, Images by Astrid van Amerongen
I
Ik viel van mijn scooter. Ik moest door
Ik heb een man en die is ziek. Ik heb twee kinderen.
Ik ben sterk
Ik inspireer
Ik ben authentiek door gewoon te zijn
Ik geef rust
Ik forceer niets
Ik inspireer door mijzelf te zijn met alles erop en eraan
Ik maak echt connectie met mensen
Ik voel
Ik sta open
Ik oordeel niet
Ik ben liefde
Ik sluit in en bij ontrouw schop ik je er gewoon uit
Ik geef iedereen een kans
Ik laad mensen op
Ik ben warmte
Ik geniet
Ik geef en voel energie
Ik ben enthousiast
Ik ben diegene die maakt dat mensen blij worden
Ik maak sfeer
Ik maak het verschil
Mensen denken met warme gevoelens aan mij
Ik open de ogen van mensen
Ik ben een fijn mens
Ik heb toegevoegde waarde
Ik zie altijd het mooie in de ander
Ik stimuleer mensen aan zichzelf te werken
Ik laat je bij jezelf komen
Ik laat je voelen dat vergeven vooral voor jezelf is
Ik weet dat alles steeds in verandering is
Ik ben gezellig
Ik ben leuk
Ik vraag je om in de vertraging te gaan
Ik leer je naar jezelf te kijken
Ik heb moed
Ik heb lef
Ik blijf genieten
Ik kijk naar wat er allemaal wel is
Ik ben rijkdom
Ik heb talenten
Ik ga
Ik pak mijn kans
Ik heb humor
Ik vergeet soms mijzelf
Ik ben ook onzeker
Ik heb soms ook geen zin
Ik ben ook soms chagrijnig
Ik ben ook bloed irritant
Ik ben een mooi mens
“Ik realiseer me dat ik een completer mens ben dan ik wist.”
Laat ik mezelf even voorstellen. Mijn naam is Astrid van Amerongen en ik ben geboren in Amsterdam op 26 december 1964. Ik kom uit een gezin van vader en moeder en vijf kinderen, waarvan ik het vierde geboren kind ben. Mijn oudste broer is doodgeboren. Ik heb twee oudere zussen en een jonger broertje. Ik heb een heerlijke jeugd gehad, ondanks dat ik me vaak onzeker heb gevoeld over het feit of ik er wel bij hoorde.
Er is nogal wat gebeurd in mijn leven. In 2010 stond mijn leven volledig op zijn kop. Ik was in die periode net bezig om zelfstandig ondernemer te worden en ik deed meerdere opleidingen, waaronder een coachopleiding. Het leven liep gewoon goed, ondanks dat mijn man Ricardo een vorm van beenmergkanker had. Hier kwam opeens verandering in, toen mijn moeder plotseling een hersenbloeding kreeg, in coma raakte en binnen twee dagen overleed. Deze gebeurtenis had grote impact op mij en mijn gezin. Veel tijd om te rouwen had ik niet, want in dezelfde periode bereikte de ziekte van Ricardo een absoluut dieptepunt. De ziekte van Kahler had hem volledig in de greep, zo erg dat hij bijna overleed aan de complicaties met een bijna-doodervaring als gevolg. Ik heb twee weken bij hem gewaakt en hem grotendeels verzorgd in het ziekenhuis. Uiteindelijk is hij er weer bovenop gekomen, ondanks dat de ziekte niet was verdwenen. Hij was nog maar net thuis en ik besloot om weer te gaan werken, om weer ‘gewoon Astrid te kunnen zijn’.
“In deze periode heb ik geleerd om NEE te zeggen tegen de buitenwereld.”
Het was een mooie lentedag en daarom ging ik met de scooter naar mijn werk. Toen ging het mis. Ik werd geschept door een vrachtwagen, werd meegesleurd en ik kwam tot stilstand met mijn hoofd tegen een betonblok. Ik was bewusteloos en werd overgebracht naar het ziekenhuis. Tijdens deze rit heb ik ervaren dat ik zweefde tussen leven en dood. Ik voelde en ik zag dat ik ‘in licht’ was en ik voelde ook heel sterk dat het mijn tijd nog niet was en dat ik hier nog iets te doen had. Deze gebeurtenis heeft diepe impact op me gehad en heeft me doen inzien, hoe kwetsbaar je als mens eigenlijk bent. Rust was er niet bij, want de situatie rond Ricardo was nog altijd zorgelijk. Hij was zich aan het voorbereiden voor een stamceltransplantatie, dus mijn ondersteuning en zorg was meer dan nodig. Doorgaan dus, tijd voor mijn eigen herstel en rouwen over mijn moeder, was er niet bij. Ik wilde de situatie niet laten ontsporen. Ik moest een voorbeeld voor mijn kinderen zijn.
Ik had sterk de behoefte bij mijn eigen energie te blijven en ik werd boos over negatieve verhalen of mensen die ook wel iemand kenden die heel erg ziek was. Verdomd vermoeiend vond ik het. Wat er ook gebeurde, ik zocht de stilte op, trok een muur op en ik werd heel selectief in de mensen die ik om mij heen kon hebben. Ik had mijn gezin te redden, al weet ik met de wijsheid van vandaag, dat die taak misschien een beetje te groot voor mij alleen was. In deze periode heb ik geleerd om nee te zeggen tegen de buitenwereld, om er volledig voor mijn man en kinderen te kunnen zijn. Mijn diepste pijn en zorg was dat ik machteloos was, omdat ik mijn kinderen geen onbezorgde jeugd kon geven. Hier heb ik het nog vaak moeilijk mee. Ik hou zo ontzettend veel van mijn kinderen en ik vind het verschrikkelijk dat ze al zoveel hebben moeten meemaken.
“Soms voelde ik echt een knoop in mijn buik en toch ging ik.”
Het leven ging door, de situatie van Ricardo bleef onze aandacht eisen en tegelijkertijd vonden we min of meer onze weg hierin. Gelukkig was ik al sinds 2000 actief op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en zo bleek ik in staat om te gaan met alle uitdagingen. Ook na 2010 wilde ik mezelf blijven ontwikkelen. Hierbij speelde ook mee, dat ik gewoon Astrid wilde zijn, zonder moeder of zorgrol, gewoon onbezorgd en ongedwongen zoals ik altijd was. Mijn lieve man ondersteunde dit volledig en hierdoor ging ik een aantal opleidingen volgen. Ik wilde me hier volledig aan committeren en ja, ik moest de deur uit. Dit ging niet vanzelf. Soms voelde ik echt een knoop in mijn buik en mijn innerlijke stem zei dan: “Wat flik je nou, laat je ze zomaar alleen?” Of: “Redden ze het wel zonder mij en wat nu als er wat gebeurt en ik ben er niet?” Toch ging ik en bij het eerste stoplicht voelde ik al een gevoel van vrijheid. Daarnaast kwam ik erachter dat ze het thuis ook gewoon heerlijk vinden als de zorgzame liefdevolle moeder even is opgedonderd. Ze bleken het thuis prima te redden zonder mij. Wat ik door het leven heen heb ervaren, is dat ik niet altijd op de mensen kon rekenen waar ik het logischerwijs van zou kunnen verwachten, maar tegelijkertijd waren er ook mensen die er dan ineens wel voor mij waren. Dat zie ik als grote cadeaus en tevens als inzicht om er zelf ook voor andere mensen te zijn.
Wat mensen in mij bewonderen is mijn strijdlust en vriendelijkheid. Ik kan mensen opvrolijken, ik ben krachtiger en wijzer dan mensen zouden verwachten en ik heb mijn hoog gevoelige kant op een bekrachtigende wijze ontwikkeld. Ik ben vaak bang geweest om zielig gevonden te worden. Inmiddels weet ik dat mensen mij juist als een krachtige vrouw zien. Laatst gaf iemand me een groot compliment. Ze zei: “Jij creëert veiligheid, waardoor iemand er kan zijn, gewoon zoals hij of zij is”.
“Ik breng mensen in contact met het wonder dat ze in zich dragen en ook zijn.”
Sinds vijf jaar heb ik mijn eigen onderneming De Wondercoach. Mensen kunnen bij mij terecht voor klankschaaltherapie in combinatie met coaching. Tijdens mijn sessies breng ik mensen in contact met het diepe wonder dat ze zelf in zich dragen en ook zijn. Hierdoor kan het wonder in hen weer stralen en uitgedragen worden. In de huidige fase van mijn leven, kom ik steeds meer tot de ontdekking, dat ik grootser ben dan ik ooit heb durven zien en ik leer steeds meer om in mijn eigen kracht te geloven. Ook weet ik nu dat aan ieder nadeel ook een voordeel zit. Verder ben ik me enorm bewust van het feit dat het leven zo over kan zijn. Ik vind het belangrijk om mee te geven om vooral tijd te maken voor de dierbare mensen om je heen. De ziekte van mijn man speelt nog altijd een belangrijke rol in ons leven, maar toch maken we er samen en als gezin het beste van en we blijven geloven in wonderen. Ik draag in volle dankbaarheid en kracht mijn motto uit: “Hoe meer ik mezelf laat zien, des te meer is er van mij om van te houden”. Dit proces van ontdekken van je zelfliefde gun ik iedereen.
“Het scooterongeluk heeft mij doen beseffen hoe kwetsbaar je als mens eigenlijk bent.”
Tijdens ons allereerste Self Care Weekend hadden wij het geluk een bijzondere klankschaalsessie van Astrid te ontvangen. Ronduit magisch! Astrid betovert je vanaf het allereerste moment met haar humor en warme persoonlijkheid.
Wil je zo’n bijzondere sessie met haar ook zelf ervaren? Kijk dan op haar website dewondercoach.nl naar de mogelijkheden.
Xx Anouk
Eén reactie
Lieve Astrid, je echt zo’n prachtige mooie ziel. De rust die jij mij gebracht heb tijdens de training CODE ROOD, waar ik nog steeds zo van kan genieten en dit gevoel neem ik voor altijd met mij mee. Je bent een geweldige motivator en inspirator. Ik ben zo dankbaar dat ik jou heb mogen leren kennen. Jij bent met recht een engel op aarde ?????❤️?