/
By: Grace&Us
Z
“Zeg, zou het niet much more compatible zijn geweest als je met Piet-Hein getrouwd was in plaats van met de twee mannen die je versleten hebt?” Vriendin K stelt me deze vraag vanaf de steiger terwijl ik in de Vinkeveense Plassen dobber. Het is een warme woensdagavond in mei. “Ja dat denk ik eigenlijk wel”, hoor ik mezelf tot mijn eigen verbazing antwoorden…
We go way back, Piet-Hein en ik. Hij was mijn beste vriend tijdens onze middelbare schooljaren. Om meerdere redenen zijn we elkaar uit het oog verloren, maar gek genoeg heeft hij zijn plek in mijn hart altijd behouden. We hebben nooit een relatie gehad en -op een potje ‘droogneuken’ en een paar gestolen tongzoenen tijdens een logeerpartijtje bij de moeder van vriendin K na- was onze relatie puur vriendschappelijk. Op mijn 25ste organiseerde ik een kerstdiner en PH werd de chef van de avond, waar hij zich behoorlijk voor uitgesloofd had. Tijdens dat kerstdiner attendeerde ik hem op de man die tegenover mij aan tafel zat als zijnde mijn aanstaande echtgenoot. De volgende ochtend ging ik Piet-Hein wakker maken om gezellig samen te ontbijten. Hij was vertrokken. Ik begreep er niks van, maar werd opgeslokt door het leven, een nieuwe baan en die leuke man waar ik tegenover had gezeten. We zijn inderdaad getrouwd. Piet-Hein refereerde hier later aan als de fout van mijn leven. Dat vond ik 30 jaar na dato toch wel heftig om te horen. Buiten het feit dat ik dit zeker niet als de fout van mijn leven zag, want we zijn dan wel gescheiden maar wel friends for life. Het voelde als een overdreven reactie van Piet-Hein op iets uit ons verleden en ik heb nooit geweten dat hij hier zo over dacht. Pas nu, 30 jaar na dato, realiseerde ik me dat hij destijds heel andere verwachtingen van deze avond had dan ik.
IOVJ
Ik -twee keer gescheiden en overtuigd happy single- had zeker geen plannen om mijn single status met vrijheid van handelen en leven op korte termijn om te zetten in iets anders. Toch begon het zaadje dat vriendin K geplant had, langzaam te groeien. Intussen wist ik zeker dat ik Piet-Hein de allerleukste vind van alle mannen die ik in mijn leven tegengekomen ben (en dat zijn er best een paar). Wat zou ik onze vriendschap graag herstellen en lachen en kletsen als vanouds. Ik besloot PH een appje te sturen. Het app-verkeer kwam langzaam op gang en kenmerkte zich met ouderwets korte en bondige antwoorden van zijn kant en pogingen om hem uit de tent te lokken van mijn kant. Tevergeefs helaas. Om nog maar te zwijgen over zijn onderkoelde gevoel voor humor dat ik nog kende van toen we jong waren en waar ik stiekem dol op ben.
Van zijn zijde kwam geen enkele vorm van enige zin om mij tegemoet te komen, wel sloot hij elk appje af met ‘IOVJ’. Dat dan weer wel. In eerste instantie dacht ik dat dit een term was die plattelandslui bezigen aangezien Piet-Hein in Brabant was blijven hangen, maar al snel had ik uitgevogeld dat dit een afkorting van ‘Ik Ook Van Jou’ was. En ik realiseerde me dat ik dat een fijn gevoel vind, dat hij ook van mij houdt. Wat dat houden van dan precies inhoudt, daar moest ik vervolgens nog wel even mijn kiezen op stuk bijten. Valentijnsdag leek mij een goed moment om de in een impasse geraakte conversatie weer wat leven in te blazen. Ik stuurde -anoniem- een handgeschreven kaart met tekst van Rutger Kopland naar zijn werk, want ik had geen idee waar hij woont, maar zijn werkadres wist ik wel. “Rutger Kopland…..” was zijn zeer korte reactie. Dus of Rutger Kopland was niet erg favoriet of meneer had gewoon geen interesse.
Na een korte radiostilte plaatste hij een leuk complimentje onder een foto van mij met het heerlijke muziekstuk ‘Forever Young’ van Dire Straits. Hierop nodigde ik hem spontaan uit voor een borrel. Zijn antwoord was simpel; hij is heus niet gestopt met drinken, maar het stond niet op zijn verlanglijstje om voor 2 biertjes anderhalf uur te rijden.
Ons vermakelijke maar weinige frequente app-verkeer dreigde opnieuw dood te bloeien, tot de Oxycodon hier verandering in bracht. De pijnstiller die ik na een knieoperatie kreeg, maakte me dermate liefdevol en ondernemend dat ik hem eerlijk schreef dat ik er behoefte aan hem om hem te zien, dat ik hem heb gemist in mijn leven en dat ik probeer te herstellen waar ik het ooit heb verknald. Eindelijk komt hij in beweging; “mag ik dan wel blijven logeren?”. Hierop schrijf ik blij en enthousiast dat dat uiteraard mag, ik run immers niet voor niets een guesthouse.
Toch ging er weer een tijd overheen voor ik wat hoorde dus ik stuurde maar weer eens een casual appje. Hierop kwam een nieuwe ontwikkeling uit de kast en wel in de vorm van een date met een 36-jarige dame. Ik realiseerde me dat ik liever diegene was geweest waarmee hij het daten na 7 jaar weer oppakt en besluit dat te benoemen: “#myloss. Ik zou best wel zin hebben om dat ooit begonnen potje af te maken.”, appte ik hem. “Dat klinkt niet als een normale guesthouse”, stuurde hij terug. En vervolgens kreeg ik advies over een nieuw te bestellen vibrator en na een ondeugend antwoord van mij vroeg hij “maar ehhh jij hebt toch vaste verkering?”.“Neeeeeee gek, denk je als ik vaste verkering zou hebben dat ik zo mijn best zou doen voor iemand?!”, stuurde ik terug.
Twee weken later had ik de glazen en borrelplanken gevuld voor mijn stoer ingestoken logeeraanbod, om er vervolgens achter te komen dat bepaalde dingen soms ook gewoon vanzelf gaan. We pakten de draad moeiteloos op. Dingen die in mijn beleving altijd een no go zijn (roken, een shirt in de verkeerde kleur), deden totaal niet ter zake. Inmiddels heb ik wel een paar nieuwe shirts voor hem aangeschaft, maar gewoon omdat hij er daardoor nóg knapper uitziet.
Twee autonome zielen met common grounds die samen enorm kunnen lachen. Er is geen relatie waar ik zo ongelooflijk voor door het stof heb moeten kruipen voordat we na 30 jaar gewoon verder kletsen waar we ooit waren opgehouden. Inmiddels zijn we 5 maanden verder en hebben we mega vaste verkering met best wel wat gedoe omdat we alle twee eigenzinnig en autonoom zijn en we volle agenda’s hebben qua werk, kinderen (hij) en clubjes.
De verliefdheid spat ervan af en #weboffenmaar zijn onze gevleugelde woorden. Want als je er op je 55ste achter komt dat die jongen waarbij je op je 16e achter op de brommer zat The One is, dan bof je echt.
En hij eindigt zijn appjes nog altijd met IOVJ.
Astrid van Gorp, altijd op zoek naar het mooie en bijzondere in mensen, momenten, dieren, reizen & eten! A lust for life & love! In liefde de wereld op alle vlakken net iets kleurrijker maken 😊
Fashion professional pur sang waarbij creatie, teamwork en gastvrijheid altijd op nummer 1 staan.
Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.
© GRACE&US 2023
This site uses functional cookies and external scripts to improve your experience.
Schrijf je in voor de webinar Grace&Us x Brigitte van der Wielen op dinsdag 19 september om 20.00 uur.
Door deel te nemen ga je akkoord met het ontvangen van e-mail marketing van Grace&Us naar het ingevulde e-mail adres.